Saransh Regmi - Leikstjórn og framleiðsla

Söguþráður myndarinnar er byggður á fangatilrauninni í Stanford en einblínir á sálarlíf fanganna frekar en fangavarðanna. Sex fangar eru lokaðir inni í herbergi; handjárnað og með bundið fyrir augun. Þeim er gefinn kostur á friðhelgi frá fangelsisdómi en þeir þurfa að velja hver þeirra þarf að sitja eftir og atkvæðin verða að vera einróma.

Hver er fyrsta kvikmyndaupplifunin sem þú manst eftir?

Ef ég man rétt þá var kvikmynd ruglingsleg reynsla fyrir mig að skilja sem krakki. Ég gat ekki skilið þá staðreynd að það sem við sáum á skjánum var ekki að gerast í rauntíma. Hugmyndin um klippingu kom mér mikið á óvart. Það var töfrandi þegar ég fékk að sjá fyrstu Narníu myndina þar sem það var fyrsta kvikmyndin sem ég hafði nokkurn tíma séð. Ég trúi því að þetta hafi verið ást við fyrstu sýn.

Hvað heillar þig við kvikmyndagerð?

Sem krakki man ég eftir að hafa alltaf langað til að vera hluti af liði; þegar ég var valinn til að stunda íþróttir til að þurfa að hlaupa hringi um skólavöllinn, man ég að ég hélt að ég gæti náð hverju sem er ef ég væri með gott lið í kringum mig. Ég trúi því enn að það sé satt og það sem heillar mig við kvikmyndagerð snýst um teymisvinnu. Þegar hugmynd kemur fram er alveg öruggt að það er ekki sama sýn hjá öllum í teyminu, það er hugmyndin um „Eitt lið, einn draumur“ sem gerir hana að veruleika. Hópur af jafn ástríðufullu fólki sem tekur höndum saman til að gera eitthvað mikilvægt er það sem gerir allt þess virði fyrir mig.

Hvers vegna valdir þú þína deild?

Þar sem ég var alinn upp í Nepal átti ég auðvelt með að hlusta vel á leiðbeinendur mína og kyngja þekkingu þeirra. Þegar það kom að kvikmyndagerð hafði ég áhuga á tæknilegum hliðum hennar og reyndi yfirleitt að læra það sjálfur. Og ég held að ég hafi verið veikburða þegar kom að leikstjórn og framleiðslu og ég vildi læra beint af fólki sem hafði gert það og gera það að lifibrauði, svo ég gæti gert það líka. Ég er stoltur af því að geta sagt að ég get litið aftur í spegilinn og verið ánægður með framfarirnar sem ég hef séð í sjálfum mér.

Kom þér eitthvað sérstaklega á óvart meðan á náminu stóð?

Það kom mér á óvart að sjá og læra hversu mikinn tíma, fyrirhöfn og reynslu það tekur í raun þegar kemur að forgerð kvikmynda. Bara heillandi og upplýsandi reynsla fyrir mig persónulega. Leikstjórn kvikmynda getur verið andlega tæmandi þar sem þú ert með mynd í höfðinu; sýn og til að gera hana að veruleika, það kom mér á óvart að það sem ég lærði var að treysta á leikarana mína.

Og hvernig lítur framtíðin út?

Framtíðin virðist virkilega áhugaverð. Ég trúi því að ég hafi umkringt mig mjög hæfileikaríku fólki sem ýtir á mig til að verða betri og ég myndi elska að þau fengju greitt fyrir núverandi hæfileika sína.