Útskriftarviku Kvikmyndaskólans er lokið og fremst í okkar huga er þakklæti. Frá okkur fer fyrirmyndar kvikmyndargerðar fólk sem á eftir að gera mark sitt á framtíðina og munum við fylgjast með af áhuga og spennu. Hér eru nokkrar myndir frá vikunni og óskum við ykkur öllum innilega til hamingju með bjarta framtíð !

Hér má líta glæsilegan útskriftar bækling Kvikmyndaskólans þetta árið, endilega komið og njótið með okkur fjölbreyttrar dagskráar 

Birgitta Björnsdóttir á Cannes Film Festival

Skjaldborg, hátíð íslenskra heimildarmynda

Knútur Haukstein Ólafsson, útskrifaður nemandi frá deild Leiklistar Kvikmyndaskólans, hlaut ásamt snjöllum hópi verðlaun fyrir bestu klippingu á tónlistar myndbandi  á kvikmyndahátíðinni “WideScreen Film & Music Video Festival” í Miami, Flórída í Bandaríkjunum, fyrir tónlistarmyndbandið “Hope” . Hugmyndin á bakvið myndbandið á rætur sínar að rekja til náms hans og fengum við að forvitnast eilítið um það

Hugmyndin á bak við tónlistarmyndbandið við lagið “Hope” eftir hljómsveitina “Major Pink” kom fram þegar ég var á 2. önn á leiklistardeild Kvikmyndaskólans. Á þessu tímabili var ég að glíma við mikinn einmanaleika, þunglyndi og sjálfsvígshugsanir sem á endanum leiddu til gerð myndbandsins. Eins furðulegt og það kann að hljóma var kvikmyndin “Taxi Driver” (1976) eftir Martin Scorsese einn helsti innblásturinn fyrir myndbandið. Setning Travis Bickle “I’m God’s lonely man” ómaði stanslaust í hausnum á mér en það kom til mín að snúa línunni við og breyta henni í “I’m God’s lonely woman” en myndbandið fjallar einmitt um einmanna nunnu sem hefur engan til að leita til í aðdraganda heimsendis. Síðar kemur í ljós hver sú ástæða er. Myndbandið fjallar í rauninni um frelsi undan sjálfsköpuðum sársauka. Sem sjálfsmeðvitað dýr er mannskepnan að mörgu leyti geðveik en þessi geðveiki á sér rætur að rekja til alls konar hugsana sem oftar en ekki birtast í formi þjáningar. Myndbandið fjallar um að losa sig við hausinn, rífa af sér hlekkina og fleygja sársaukanum, sem í þessu tilviki birtist í formi nunnubúningsÞess má til gamans geta að myndbandið okkar, sem er ekki með meira en þrjú þúsund áhorf á YouTube og kostaði minna en 15.000 kr. í framkvæmd, sigraði tónlistarmyndband sem hefur tæplega tvö og hálf milljón áhorf á YouTube þegar þetta er skrifað og kostaði alveg pottþétt mun meira en okkar myndband.

Frækinn hópur stendur á bakvið myndbandið;

Íslenskt myndband hlýtur alþjóðleg verðlaun

Við náðum smá spjalli við Anton Smára, fyrrum nemanda skólans, í von okkar um að fylgjast með okkar stórkostlegu útskrifuðu nemendum.

Hvað gerði það að verkum að þú fórst í Kvikmyndaskólann?

Ég var að ljúka námi í MH og ætlaði mér að fara í stjórnmálafræði svo ég gæti orðið diplómati þar til góðvinur minn Erlendur Sveinsson bað mig um að koma með sér í viðtal við Kvikmyndaskóla Íslands sem “andlegur stuðningur”. Ég hafði ekki einu heyrt af skólanum á þeim tíma en endaði með að fara í viðtal sjálfur. Þá kviknaði sú ljósapera að ég gæti haft atvinnu út frá einhverju sem ég hef verið dáleiddur af frá því ég var nógu gamall til að sitja uppréttur fyrir framan túbuskjáinn. Þá var ekki aftur snúið.

Einhverjar skemmtilegar minningar frá námsárunum?

Óteljandi skemmtilegar minningar, flestar myndi ég ekki opinbera samt sem áður. Ein góð minning er þó frá fyrsta TÆK áfanganum á minni fyrstu önn. Hópurinn var rétt svo að byrja að kynnast hvor öðrum og við vorum öll í stúdíóinu í Lynghálsi þar sem Sindri (sem var þá yfir hljóðvinnslu) var að sýna okkur fram á að hægt vera að njóta kvikmyndar með góðu hljóði og slæmri kvikmyndatöku, en það væri ekki nærri eins auðvelt með slæmu hljóði og góðri kvikmyndatöku. Mér fannst þetta mjög rökrétt og opnaði augu mín fyrir mikilvægi hljóðs í kvikmyndum. Ég held að flestir í salnum hafi verið á sama máli nema ein kona sem rétti upp höndina. Þegar Sindri beindi athygli sinni að henni, svaraði túlkurinn hennar að hún væri ekki sammála þessari staðhæfingu. Hún var sem sagt heyrnalaus. Hvorki fyrr né síðar hef ég séð Sindra jafn kjaftstopp sem endaði með hlátursköllum frá öllum í salnum.

Hvaðan kom hugmyndin að útskriftarmyndinni þinni?

Útskriftarmyndin okkar Erlendar Sveinssonar, Kæri Kaleb, átti sér langan aðdraganda. Við eyddum mörgum góðum stundum í Víkurhvarfi að “brainstorma” hugmyndir. Við enduðum með að fjalla um strák á unglingsárunum og allt sem því fylgir. Gátum báðir tengt vel við það viðfangsefni og að mínu mati er það ein megin ástæðan fyrir velgengni myndarinnar. Erlendur settist við skrif á meðan ég gerði mitt besta til styðja hann í því ferli. Tökur stóðu yfir í 6 daga samtals, og við fengum heila 4 daga í eftirvinnslu til að klippa, hljóðvinna, litaleiðrétta og ganga frá myndinni. Mjög eftirminnilegar andvökunætur í Víkurhvarfi.

Einhverjar mikilvægar lexíur sem þú tekur með þér frá náminu?

Ég lærði heilmargt á mínum árum í KVÍ enda tileinkaði ég mér námið og nýtti aðstöðuna og fagfólkið af bestu getu. Ef það væri eitthvað eitt sem mér finnst sitja sterkast eftir þá væri það að læra mikilvægi samstarfs. Ég var mjög ánægður með mína samnemendur og vil meina það að þetta hafi verið tvö af mínum betri árum, og það er mest megnis þökk sé fólkinu sem ég vann með sleitulaust á þessu tímabili, bæði kennarum og nemendum.

Eftir að náminu lauk fór ég að vinna sem verktaki, fyrst sem aðstoðamaður í ljósadeild. Gerði svo lítið annað en að vinna næstu árin í mismunandi stöðum innan tæknideildanna. Lærði heilmikið af þeim viskubrunnum sem eru kvikmyndagerðamenn á Íslandi, sem að mínu mati eru í hæstu gæðaflokkum á heimsvísu. Einnig vann ég á KUKL tækjaleigu sem er mér ómetanleg reynsla. Svo fyrir 3 árum síðan elti ég betri helminginn út til Englands, fékk vinnu hjá ARRI Rental, hætti þar fyrir rúmu ári og hef verið að vinna sem tökumaður síðan.

Það eru nokkur skemmtileg verkefni framundan, helst ber að nefna tónlistarmyndband sem ég mun skjóta í næsta mánuði sem mun innihalda meðal annars Rag‘n’Bone Man, sem er í miklu uppáhaldi hjá mér. Einnig er mín fyrsta kvikmynd í fullri lengd í augnsýn. Íslensk hrollvekja sem verður skotin í byrjun næsta árs. Leikstýrð af Vilius Petrikas og framleidd af Hero Productions. Er mjög spenntur fyrir því verkefni.

Og svona til að klára þetta megið þið njóta myndbands af upptöku efni Antons Smára frá árinu 2017, það fer ekkert á milli mála að hér er hæfileika maður á ferð !

Í tilefni af 25 ára afmælisári Kvikmyndaskóla Íslands munum við á næstunni sýna 25 valin verk útskrifaðra nemenda síðustu ára. Nú sýnum við stuttmyndina Anima frá vorönn 2012.

Stuttmyndin Anima, var útskriftarverkefni Björgvins Sigurðarsonar sem útskrifaðist úr Skapandi tækni vorönn 2012.

Í samtali við Björgvin Sigurðarson, sem var tökumaður myndarinnar, segir hann:

“Alveg síðan að ég byrjaði að taka ljósmyndir þá hef ég haft sterka löngun til að skoða lífið í kringum mig á annan hátt. Leitin af römmum hefur fylgt mér alveg síðan þá og þegar ég byrjaði í Kvikmyndaskóla Íslands þá var ég komin með hugmynd um hvað ég vildi gera, en ekki hugmynd um hvernig ég færi af því. Sem betur fer var þarna hópur af góðu fólki sem var alltaf til staðar til að hjálpa manni og kenndi mér allt sem ég þurfti að vita og helling sem ég vissi ekki að ég þyrfti að vita. Síðan þá hef ég skemmt mér við að taka tónlistarmyndbönd, visuala og stuttmyndir, en mest hef ég haft gaman af heimildarmynda gerð. Eftir að hafa klárað fyrstu heimildarmynd mína í fullri lengd á síðasta ári ásamt öðrum útskrifuðum nemanda, honum Halli Erni Árnasyni. þá erum við að vinna núna í þeirri seinni, en hún er endurgerð myndar sem ég gerði á sínum tíma í skólanum. Kvikmyndagerð finnst mér alveg einstaklega fallegt listform, en hún er einungis möguleg með góðri hópavinnu og það er það sem gerir hana svona frábæra fyrir mér.”

Fréttir Í fréttum var það helst

Kvikmyndaskólinn í 25 ár

Útskriftarviku er lokið

Útskriftar bæklingur vorönn 2018

Það er komið að útskriftum !

Birgitta Björnsdóttir á Cannes Film Festival

Skjaldborg, hátíð íslenskra heimildarmynda

Íslenskt myndband hlýtur alþjóðleg verðlaun

Anton Smári Gunnarsson

“Anima” eftir Björgvin Sigurðarson

Námið

Flýtileiðir